Krótka lekcja fizyki w wersji golfowej

To, że piłka leci tak, jak sobie zaplanowaliśmy, jest efektem nałożenia się na siebie kilku czynników. Zasady tutaj opisane dotyczą w różnym stopniu każdego rodzaju kija – jednak właśnie przy driverze wychodzi większość niedociągnięć, które gdzie indziej udaje się ukryć.

W tym artykule omówimy podstawowe czynniki, które decydują o kształcie każdego uderzenia. Jest to swoista lekcja fizyki w wydaniu golfowym.

Prędkość
Ilość dostarczonej piłce energii wynika w największej mierze z prędkości, jaką posiada główka w momencie kontaktu. Ta energia ma wpływ na odległość uderzenia, ale także na kąt początkowy, jaki możemy uzyskać oraz trajektorię lotu piłki.

Ścieżka główki
W momencie przejścia przez piłkę główka może poruszać się prosto, od wewnątrz na zewnątrz (inside-out) lub od zewnątrz do wewnątrz (outside-in).

Ścieżka ta warunkuje, jaki będzie początkowy kierunek uderzenia. Często bywa mylona z otwarciem lub zamknięciem główki kija golfowego. Są to jednak dwa różne i niezależne od siebie (najczęściej) parametry swingu.

Pozycja lica
Samo lico główki kija może być skierowane prostopadle do kierunku, w którym celujemy lub być zamknięte (skierowane na lewo od celu dla osoby praworęcznej) lub otwarte (skierowane na prawo).

Kombinacja ścieżki główki oraz pozycji lica warunkuje kształt lotu piłki (na przykład: otwarte lico plus ścieżka inside-out skutkuje częstą bolączką golfistów – slicem).

Kąt natarcia
W momencie kontaktu z piłką główka może poruszać się poziomo do podłoża, wznosić się lub opadać. Kąt natarcia ma bezpośredni wpływ na realny kąt lica (dynamiczny loft). Trafienie w piłkę w momencie wznoszenia się główki da wyższy realny kąt główki, a zatem wyższą trajektorię początkową i rotację wsteczną.

Trafienie środka ciężkości: każda główka ma „wbudowany” środek ciężkości, który może znajdować się w różnych miejscach (nisko, wysoko, bliżej lica lub dalej). Miejsce, w którym piłka trafia w lico drivera ma duży wpływ na rotację wsteczną. Trafienie powyżej środka ciężkości, wysoko na licu zmniejsza efekt wstecznej rotacji, dając bardziej płaskie uderzenia. Z kolei niski kontakt zazwyczaj powiększa wsteczną rotację, sprawiając, że piłka może osiągnąć wyższą trajektorię.

Rotacja wsteczna (backspin): przy każdym rodzaju uderzenia piłka zyskuje rotację wsteczną. Optymalizacja gry driverem to w dużej mierze optymalizacja tej rotacji. Krótko mówiąc – backspin daje dodatkową siłę nośną dla piłki. Wysoka rotacja pomaga w osiągnięciu wyższej trajektorii i poprawieniu odległości – ale tylko do czasu, gdy nie powoduje to zbyt dużej straty energii na wyniesienie piłki zbyt wysoko (częsta bolączka szybciej uderzających golfistów). Mniejszy backspin sprawia, że piłka zyskuje bardziej płaską trajektorię z większym efektem toczenia (ang. roll).